Սերգեյ Փարաջանով. արվեստագետ, որն իրականությանը տիեզերքից էր նայում (տեսանյութ)
Սերգեյ Փարաջանովը ինքն իր արվեստի մասին ասում էր, «Երբ ես ինչ-որ պատմություն եմ պատմում, հարցնում եմ` «Դու ինչ ես կարծում, դա իրոք տեղի է ունեցել, թե ես եմ հորինել»: Ավելի հաճախ պատասխանում են, որ դա հորինված պատմություն է, որ դա իմ երևակայությունն է… իսկ ես ապացուցում եմ, որ դա կյանքն է: Բայց կյանքին ավելացված արվեստագետի աչքերն ու սիրտը, որից և այն զարմանալի է դառնում…»: Ավանդույթի համաձայն, այսօր պանթեոնում՝ Սերգեյ Փարաջանովի շիրիմին, ծաղիկներ են խոնարհել, խունկ ծխեցրել ու շնորհավորել նրա ծնունդը, հետո տուն-թանգարանում սեղան է բացվել, քանի որ Փարաջանովն ինքը սիրում էր հյուրասիրել ու առիթը խնջույքի վերածել: Փարաջանով անունը մեր այցեքարտն է։ Սերգեյ Փարաջանովի տուն-թանգարանը այն տեղն է, որն աշխարհի տարբեր ծայրերից մագնիսի նման ձգում-բերում է զբոսաշրջիկների: Թանգարանի դռները մշտապես բաց են: Տոնական օր հասկացողություն այստեղ չկա: «Ինչու եմ ես նուռ սիրում»,- ասում էր Փարաջանովը, «որովհետև նա բնության երբևէ ստեղծված բոլոր պտուղներից ամենաներդաշնակն է... յուրաքանչյուր հատիկ առանձին կյանք է: Հանրագումարում նրանց զուգակցումը խենթանալիորեն գեղեցիկ է: Նուռը հասել է մեզ` պահպանելով իր գեղեցկությունը՝ առանց Միչուրինի մասնակցության, որ ձմերուկից դդում էր սարքում, իսկ դդումից` խաղող և ասում, որ պետք չէ բնությունից ողորմածություն սպասել: Պետք է այն վերցնել: Մենք վերցրինք, վերցրինք և ահա թե ինչ ունենք այսօր»:
